Leer ons stil te zitten. Een scepticus zoekt zin en gezondheid.

BOEKEN – Eenvoudig leven
Woordeloos

Sceptici die er hun neus ophalen om op een kussentje te zitten, maar daar uiteindelijk veel baat bij blijken te hebben, dat zijn leuke anekdotes.

 

Parks overwon zijn scepsis, deed de aanbevolen oefeningen en die werkten

Tim Parks was er zo een. Rond zijn vijftigste kreeg hij last van pijnen in zijn onderbuik; steeds heviger, hij kon er niet van slapen. Uiteindelijk werd hij zelfs impotent. Reguliere medici hadden geen diagnose, laat staan een behandeling.

Beide vond Parks op internet. Zijn gespannen bekkenbodem had rust en ontspanning nodig. Hij overwon zijn scepsis, deed de aanbevolen oefeningen en die werkten. Hij ging ook mediteren. Wat verzette hij zich daar aanvankelijk tegen! Je concentreren op je ademhaling, daar komen geen woorden aan te pas. En als (docent) vertaler en schrijver leefde Parks juist van woorden. Ze boden hem houvast. Aards en wondermooi beschrijft hij de momenten waarop hij zich realiseert dat hij ze moet loslaten.

Leer ons stil te zitten is een (soms wat breedsprakig) verslag van zijn zoektocht naar een diagnose, maar bevat ook rake bespiegelingen. Over ziekte en gezondheid, over schrijvers en hun chronische kwalen, over kunst. Veruit het aantrekkelijkst aan het boek is de recht-voor-zijn-raap benadering van spiritualiteit. ‘Er is niets mystieks aan’, vindt Parks. ‘Het is geen verhaal, geen retoriek, geen bedrog.’ Het is er gewoon, we hebben het allemaal in ons, en allemaal kunnen we het pakken. Als we de woorden laten voor wat ze zijn.

Marion Rhoen