Nocino – Italiaanse Walnotenlikeur van Hollandse bodem

Terwijl ik in het zonnetje onder mijn notenboom zat viel er een walnoot in groene bast op de tuintafel. Dankbaar voor deze reminder snelde ik naar binnen om een scherp mesje te pakken. Zou ik dit jaar op tijd zijn?

Mijn walnotenboom kreeg ik als miniboompje cadeau bij de geboorte van mijn eerste kind. Boom en kind zijn inmiddels de veertig gepasseerd. Beiden zijn in volle wasdom. Maar in al die jaren was ik steevast te laat als ik bedacht dat ik walnotenlikeur wilde maken. Het belangrijkste ingrediënt van Nocino – zoals de Italianen dit geestrijke vocht op basis van walnoten liefkozend noemen – zijn, je raadt het al – de walnoten. Maar dan wel walnoten die nog met een mesje in te prikken zijn. Dus precies voordat het houtachtige bast van de noot gevormd wordt. Ben je te laat – dan kom je met je mesje niet meer door die houtachtige bescherming heen. De zogenaamde ‘natte’ walnoten geven de likeur hun specifieke smaak en geur.

Dit jaar is het me voor het eerst gelukt en was ik precies op tijd. Ik vergat mijn plannen voor de zonnige namiddag en plukte meteen de laaghangende noten waar ik – met behulp van de keukentrap – net bij kon. Precies genoeg noten voor mijn 1-liter weckpot; een stuk of twintig.

Met latex handschoenen aan prikte ik met een scherp mesje sneetjes in elke noot. (Het sap van de noten maakt henna-achtige vlekken op je handen die je niet zomaar weg kunt wassen). Likeur wordt gemaakt op basis van drank met een hoog alcoholpercentage, zoals rum of wodka. Mijn keukenkast bood hier uitkomst, want achterin bleek een vergeten fles Sliwowitz te staan, die we ooit eens plechtig cadeau hadden gekregen van een Armeense dame. De pure brandewijn bleek voor onze Hollandse kelen echter ondrinkbaar. Voor mijn likeurdoel leek me dit sterke goedje echter heel geschikt.

Geduld oefenen

De rest bleek kinderspel: wat kruiderij in de vorm van kruidnagelen, steranijs en schilfers van een kaneelstokje (een hele kan ook, maar die had ik niet in huis). Alles bij elkaar in een weckpot, goed afsluiten en in het zonnetje zetten. Dagelijks voorzichtig omschudden en 40 dagen geduld oefenen.

Walnoten-neutje

Na die veertigdagentijd voeg je op 1 liter vocht 300 gram bruine basterdsuiker toe. En dan? Oefen je nog meer geduld: minstens 14 dagen, liever langer. Af en toe voorzichtig omschudden zodat de suiker oplost. En dan is je walnoten-neutje klaar: zeef het mengsel door een kaasdoek of koffiefilter en giet het gezeefde vocht in mooie kleine flesjes.

Genieten maar, met kleine teugjes, want: hoe langer bewaard, hoe smaakvoller je likeur wordt.

Ingredienten:

• Ongeveer 20 groene walnoten
• 1 liter wodka of sterke drank naar keuze
• kaneelstokje
• 5 kruidnagels
• 1 steranijs
• 300 gram donkere basterdsuiker

Verder nodig: weckpot, kaasdoek of koffiefilter, kleine flesjes om de likeur in te bewaren