Bleeeeeh! De gezichten van Sofie en Femme spreken boekdelen. We hebben de twee vriendinnen aan het werk gezet: er moeten zaadbommen gemaakt worden en wie kunnen dat nu beter doen? Zelf houden we schone handen, mijn dochter Roos en ik, met respectievelijk fototoestel en opschrijfboekje in de hand.
Lieve Wendy, oude schoolvriendin, je moest eens weten wat je in mijn leven teweeg hebt gebracht (ik ben je helaas uit het oog verloren). We waren dertien toen je mij tegen mijn bedenkingen in (’Wat moet ík nou bij een koor?’) meesleepte naar het schoolkoortje. Het is aan jouw vasthoudendheid te danken dat mijn leven in één klap totaal veranderde.
Continue reading “Genoeg winter 2019 | Met muziek meer mens”
‘Kijk! Diamanten!’ Ik ga door mijn knieën en zie wat mijn kleine wandelpartner van zes (‘Bijna zeven, oma!’) doet stralen van opwinding. Als we verder kijken, blijken de edelstenen overal voor het oprapen te liggen (maar als je dat doet, krijg je natte handen). Ik geniet van deze schat. Wat een rijkdom! Mijn vakantie biedt me tijd in overvloed om langzamer te leven en te filosoferen, bijvoorbeeld over het basisinkomen, waarover het themaverhaal in dit nummer gaat.
Continue reading “Genoeg herfst 2019 | Basisinkomen – Genoeg voor iedereen”
Ik was meteen verkocht toen ik in het voorjaar van 2010 op internet het huisje zag dat de Amerikaanse timmerman Jay Shafer voor zichzelf had gebouwd: wat was het mooi dat Tiny House, vernuftig gemaakt en van alle gemakken voorzien. Ik zag mezelf al zitten in zo’n designhutje op de hei. Megaluxe met een minivoetafdruk.
Het gebeurt me niet zo vaak dat een boek me aan mijn haren naar binnen trekt. Maar nu was het raak: ik las Wabi sabi. De Japanse wijsheid voor een perfect imperfect leven in één adem uit. Daarna at ik het boek nog een keer met kleine hapjes, en proefde letterlijk elk hoofdstuk: ik oefende in de praktijk waarover ik gelezen had. Zo bleef ik dit – qua formaat – kleine boekje maandenlang met me meedragen.
Continue reading “Genoeg lente 2019 – Geluk in een klein boekje”