Mijn Makkelijke Moestuin

Een flinke moestuin kost al snel veel tijd, geld en aandacht. Ik leerde van een 14-jarige hoe je makkelijk en stressvrij moestuiniert op miniformaat. De kracht zit in de beperking. Elke ochtend loop ik als een tevreden boerin een rondje om mijn minuscule akkertjeVoor de eerste verjaardag die ik als student op kamers vierde, vroeg ik plantenbakken voor mijn balkon. Leven zonder ook maar het kleinste stukje aarde of tuin, dat was geen optie.

Leven zonder ook maar het kleinste stukje aarde of tuin, dat was geen optie.

Na ‘op kamers’ volgde de woongroep; in een bovenwoning. Erachter lag een braakliggend stukje grond dat ik onmiddellijk inpikte voor een eigen moestuintje. Het leuke was dat je vanaf het balkon op het tuintje uitkeek. Althans: dat was leuk als de tuin op orde was.

Oerwoud

Ik had negen bedjes van één m2 met paadjes ertussen gemaakt. Romantisch fantaseerde ik over kruiwagens vol heerlijke voordelige biologische groente, geoogst uit de tuin waar de soorten ordelijk op rijtjes stonden.

Maar in werkelijkheid werd het een aanhoudend gevecht, dat ik in de lente hoopvol begon, maar dat ik in de loop van de zomer steevast verloor. De gewassen overleefden het onkruid en ongedierte ternauwernood. Naast geld voor zaden, plantjes en gereedschap, kostte het steeds meer tijd om dat oerwoud onder controle te houden.

Zelfs als ik arbeidsloon niet meerekende, werden mijn slakropjes en broccoli onbetaalbaar, terwijl ze onder de beesten zaten en er minnetjes uitzagen. En als er eens iets lukte had je meteen twintig porties tegelijk, vaak van een groentesoort die op dat moment toevallig ook net in de winkel in de aanbieding was. Want als het bij mij goed lukte, lukte het de tuinders zeker.

Toen we in onze huidige woning kwamen wonen, was ik genezen. Ik wilde alleen nog maar gras, bloemen, druiven, bessen en wat kruiden in de vensterbank.

Makkelijke moestuin

Dertig jaar later heb ik toch weer een moestuin; nu wel met plezier en zonder stress. Dat komt zo. Het idee van square foot gardening komt uit Amerika en dook vorig jaar in Nederland op. De toen 14-jarige Jelle vertaalde het als ‘de makkelijke moestuin’ en maakte een website over zijn aanpak.

De piepkleine moestuin heeft alle praktische en romantische voordelen voor iedereen die graag wat eetbaars kweekt, maar niet de nadelen: het is te overzien, niet te veel werk en je zult niet te veel tegelijk oogsten.

Werkwijze

Je maakt de makkelijke moestuin in een bak van 1.20 x 1.20 m, die je vervolgens weer in vakjes van 30 x 30 cm verdeelt. Het is precies mijn vroegere moestuin, maar tien keer kleiner. Voor de bak gebruik je steigerplanken of ander afvalhout. Er gaat schone potgrond in en dan in elk vakje een ander gewas.

Ik wilde eigenlijk drie bakken, net zoals Jelle, maar was verstandig en begon voorzichtig met één. De kracht zit hier juist in de beperking. Het kan niet te veel worden. Niet te veel werk, niet te veel onkruid, niet te veel porties. Omdat in elk vakje iets anders staat, is er van alles te zien.

Elke ochtend loop ik als een tevreden boerin een rondje om mijn minuscule akkertje. Haal een paar onkruidjes, rupsen en slakjes weg, en geef zonodig water. Kan niet wachten op de eerste oogst!

Tekst en foto’s: Marieke Henselmans