Oudste kind en jongste boek: Wegwijzer voor nabestaanden

Er zijn best veel overeenkomsten tussen het op de wereld zetten van een kind en een boek. Een kind groeit in de buik, een boek in het brein. 

Tijdens de zwangerschap bestaan ze officieel nog niet, je kunt alleen contouren zien op de echo, of een schets van de hoofdstukken. Je kunt staren naar de echo, een hartje horen kloppen, een manuscript lezen en steeds weer aanpassen. Bij mijn laatste twee boeken kreeg ik pas op het laatste moment cruciale informatie en bijbehorende ideeën en inzichten, die ervoor zorgden dat hele hoofdstukken werden verplaatst of veranderd. Waarna dan pas alles op z’n plek viel. Dan heb je het op een rijtje, het verhaal wordt mooi vormgegeven en dan is het af. Digitaal. Voor mij telt dat niet. Want hoe kind en boek écht zijn geworden, dat weet je pas als je ze in handen hebt.

In verwachting van oudste zoon dacht ik dat ik bij na de geboorte enorm gespannen zou zijn over de vraag of alles goed was. Ik had zoveel narigheid gezien in de gezondheidszorg waar ik toen nog werkte. Maar dat liep anders. Toen ik het puntgave kereltje voor het eerst bekeek en elk detail opzoog met alle zes mijn zintuigen, had ik geen vragen. Gloeiend van dankbaarheid zag/voelde/hoorde en wist ik in één klap dat alles goed was. Inmiddels is de boreling van toen getrouwd en kapitein op een enorm containerschip. Maar dat terzijde.

Bij het openslaan van een boek dat net van de drukker komt ben ik wel zenuwachtig. Hoe vaak en hoe grondig het ook is gecorrigeerd door de meest deskundige corrector (bij de overgave aan zo iemand ben ik kieskeuriger dan bij het aangaan van verkering): je slaat het boek open en je ziet een foutje. Dan kan het bloed naar je hoofd stijgen.

Inmiddels heb ik daarmee leren leven. Ik heb gehoord dat tapijtwevers in India expres in elk tapijt een foutje weven, omdat volmaaktheid alleen voor God is. Dat vind ik wel mooi en nederig: foutloos is te hoog gegrepen voor ons stervelingen.
Aardige lezers sturen vaak een mailtje dat ze een foutje hebben gezien. Ik verzamel ze in een document en heb voor elk boek een lijstje voor de volgende druk. Niet alleen foutjes, ook aanpassingen aan de actualiteit. Bij dit boek heb ik, drie dagen nadat het verscheen nog niks gehoord maar er zal vast iets komen.

Net als in de kraamtijd krijg je reacties, vermeldingen, recensies. Ook dat is spannend. Op Bol.com verschijnen de eerste en gelukkig zijn ze aardig over het jongste boekenkind.

Bij de zonen ben ik niet teleurgesteld in mijn hoop dat ze happy werden en iets moois toevoegen aan de wereld.
Dat laatste hoop ik ook voor ‘Wegwijzer voor nabestaanden. Erven, verdelen en opruimen zonder gedonder’ met weer fijne illustraties van illustrator-zoon.

Wegwijzer voor nabestaanden. Erven, verdelen en opruimen zonder gedonder. Uitgeverij Genoeg, ISBN  9789490298104, € 17,95