Verliefd op Tiny Tim

Zo lang kennen we elkaar nog niet, Tim en ik. Maar ik was meteen weg van hem. Van zijn charme, van zijn compacte bouw. En wat was hij mooi. Van de week brachten we onze eerste nacht samen door.

Tim is een tiny house op FabCity, een tijdelijke campus in Amsterdam waar architecten, stedenbouwkundigen en anderen nadenken over manieren om steden te verduurzamen. Slimme oplossingen voor hergebruik van water, ruimte en energie zijn er te vinden. Vier tiny houses staan er, en in Tim heb ik geslapen.

Er is intussen sprake van een Tiny House-movement. Bakermat is de VS, waar toch ruimte genoeg is om flinke huizen neer te zetten zou je denken. Maar het gaat bouwers en bewoners erom dat ze hun huisje mee kunnen nemen naar waar ze willen wonen, en om op een overzichtelijke manier te leven (als je met minder ruimte toe wil bijvoorbeeld). Dat leidt tot verrassende oplossingen om de huisjes zo vorm te geven dat je er alles kunt doen wat je in een groter huis ook doet.

Bij Tim is dat zeker gelukt. Een vondst zijn hier de keukenkastjes bijvoorbeeld, die tegelijk fungeren als trap naar het slaapgedeelte. Slapen met vier personen (vijf als je inschikt op de matrassen in de vide), koken, douchen, eten, werken, spelen: het kan allemaal.

Vriendelijk voor de omgeving

Maar Tim heeft nog iets extra. Hij is zo duurzaam mogelijk gebouwd. Veel hout dus. De buitenkant is volgens een Japanse techniek gebrand, zodat schilderen niet nodig is. De verkoolde laag op het hout biedt bescherming tegen schimmels en ongedierte. Bovendien is Tim helemaal zelfvoorzienend. Gastank? Niet nodig. Aansluiting op het elektriciteitsnet, of dieselgenerator? Ook niet: zonnepanelen en windenergie do the job, de opgewekte energie wordt opgeslagen in accu’s. Water? Vangt Tim op uit de lucht. Het water dat je binnen gebruikt, zuivert hij en gaat weer in de watertank.

Wereldprimeur

Let op, die waterzuivering is een wereldprimeur! Op een van de buitenwanden hangt een stelsel van plantenbakken en watertanks die het gebruikte water schoonfilteren. Ook de urine uit het toilet gaat door de zuivering: de planten zijn gek op de fosfaten die erin zitten. En ja, dat water smaakt anders dan traditioneel gezuiverd water maar beslist niet vies: het is wat grondiger. Als je doucht, lijkt het of je in een bos aan het badderen bent.

Braakliggend terrein

Kortom, Tim is volgens de ontwerpers honderd procent duurzaam en autarkisch op het gebied van water en energie. Met Tim kun je overleven in barre contreien. Precies dat stond het team dat het huisje ontwierp voor ogen. Onder hen een stel studenten van Future Planet Studies uit Amsterdam, architect Jurgen van der Ploeg en landschapsfotograaf Hans Peter Föllmi.

Tim kan studenten huisvesten op braakliggend terrein. Als vakantiehuisje kun je in zijn gezelschap écht weg van alles en iedereen. Met een BE-rijbewijs en Tim op een trailer kun je met hem aan de zwier. Waddeneiland Texel ziet ook een gezamenlijke toekomst en participeert in de ontwikkeling: het eiland maakt serieus werk van verduurzaming van wonen, werken en recreëren op zijn grondgebied.

Eindigheid der dingen

Eén nachtje is natuurlijk veel te kort om te ervaren hoe het is om te leven in zo’n compacte omgeving. Wel viel meteen op hoe weldadig de overzichtelijkheid van de inventaris was. Het berkenhout in het interieur bracht ook rust in het hoofd.

De meeste indruk maakte de power cut de avond dat ik er logeerde. Wegens een reparatie aan een accu was maar de helft van de capaciteit voorradig. Poef, ineens ging het licht uit.

Energie was hier dus eindig! In een tent is dat natuurlijk ook zo, maar in een huis! Een westers huis, in Amsterdam! Het waterpompje werkte ook niet meer, dus uit de kraan kwam alleen nog wat gepruttel. Toen mijn laptopbatterij leeg was, kon ik niet meer werken. Niks opladen. Zelfde verhaal voor telefoon en nachtlampje op zonnecellen (die deden het nog wel, maar wat áls?) Dat is een rare gewaarwording als stroom altijd beschikbaar is.

De noodzaak van duurzaam

Me zeer bewust van de eindigheid der dingen ging ik de volgende ochtend, toen de accu weer was opgeladen, afwassen met zo min mogelijk water, en ook douchen hield ik nog korter dan anders. Het ochtendeitje werd zachtjes gegaard op de nagloeiwarmte van de sojamelk. Dat doe ik thuis ook allemaal, uit overtuiging. Hier was het noodzaak.

De grap is: Tim deed me inzien dat dat het thuis eigenlijk ook noodzaak is. Alleen voel je het daar niet zo, er lijkt genoeg van alles. Water vloeit eindeloos uit de kraan, lampen branden de hele nacht. Maar ook dat kan een keer ophouden.

Allemaal meer als Tim

En dan moeten er alternatieven zijn. Een Tiny Tim voor iedereen, dat lijkt ook weer geen haalbare kaart. Maar de technieken die de ontwerpers hebben gebruikt, die zouden veel meer gebruikt kunnen worden. Kom op, bouwwereld! Een grijs- en zwartwatercircuit in nieuwbouwhuizen, zo moeilijk is dat toch niet! Zonnepanelen, die zouden standaard op daken moeten komen! Ga kijken naar Tim en zorg dat je bouwsels op hem gaan lijken. Net zo sierlijk, zo stevig, zo duurzaam. Zo’n mooie man (of vrouw, dan noem je haar Timmy), die willen we allemaal wel in ons leven.

Tiny Tim is nog tot 26 juni op FabCity in Amsterdam. Daarna gaat hij naar de kunstmanifestatie Circular City op het marineterrein, ook in Amsterdam, in elk geval tot 8 juli. Kijk op de site van Circular City voor openingstijden (meestal alleen donderdag en vrijdag). Daarna gaat Tim naar Villapark Kamperfoelie op Texel.