Consuminderen in de Franse jungle

Column – Consuminderen

Consuminderen in de Franse jungle

Beknibbelen, consuminderen, interen. Wij, Marc en Martine, zijn niet de enigen. Het eerste jaar kregen we Genoeg cadeau van onze ouders…

Ik en mijn man zijn wel een miljoen aan euro’s kwijt maar…we leven royaal.

Vorig jaar heb ik op het nippertje ons abonnement verlengd. Op het nippertje, omdat we in het buitenland wonen en Genoeg en de brieven tot verlenging van het abonnement nog wel eens twee weken later in de bus liggen dan in Nederland.
Nu is Genoeg al 5 euro duurder dan voor abonnees in Nederland. Logisch, overmaken van bedragen naar Nederland via onze Franse bank kost 3,50 euro. En we beknibbelen, consuminderen en teren niet in voor de sport. Niet meer, moet ik toegeven. We maken ons al druk over de maandelijkse boodschappen. Wij zien ons dan ook genoodzaakt ons abonnement niet te verlengen. Dat dit triest is voor de in totaal nog geen 40 euro per jaar, is een teken aan de wand. Niet onze wand hoor, meer de wand van de maatschappij, die zijn wij, met z’n allen. De Vrekkenkrant en later Genoeg blijf ik een zeer waardevol tegengeluid vinden. Het is van kwaad tot erger aan het gaan en één van de gevolgen is een crisis die nog steeds bestaat voor mensen die nooit genoeg hebben. Ik en mijn man zijn dan wel een miljoen aan euro’s kwijt door diezelfde crisis en staan nog wat tonnen in de schuld door een onverkoopbaar huis in Nederland, maar…we leven royaal.

Rijkdom
Onze rijkdom zit hem in een stukje bos in de Franse jungle waar we een onuitputtelijke bron hebben die ons van zuiver water voorziet. We hebben de tijd om te bedenken hoe we kunnen improviseren. (Als tijd geld is, wat zijn mensen dan arm.) We hakken onze eigen bomen om, om warm te blijven, en bakken ons eigen brood in de enorme broodoven. We kopen alleen tweedehands kleding als we echt tekort komen en ik ga één keer per week het terrein af om naar de markt te gaan om daarna via het arbeidsbureau te werken voor een paar krenten in de pap. Eén rit naar het dorp is gelijk het wekelijks woon- werkverkeer. We hergebruiken alles en krijgen veel afgedankte spullen die we allemaal dankbaar gebruiken. De moestuin doet het ieder jaar beter en zo worden rauwe bonen echt zoet.

Woonmantel
De twaalf exemplaren van Genoeg worden gekoesterd, steeds staan daar weer tips in die we zelfs nodig hebben om te overleven. Dat klinkt misschien overdreven, maar de woonmantel 2.0 vervangt mijn versleten kamerjas waar ik poetslapjes van genaaid heb. En dit is maar een voorbeeld. Dekens genoeg hier. De column van Marieke Henselmans zegt het al: tijdschriften maken om maar zoveel mogelijk te verkopen. Reclamefolders in tijdschriftenvorm om maar te kunnen blijven consumeren, een bestaansrecht te verkrijgen voor iets dat al bestaat gezien de achterlijke hoeveelheid tijdschriften die er al zijn. Jammer, zo blijven de unieke tijdschriften die echt wat te bieden hebben, een tegengeluid durven geven, niet gezien in het bos van glossy schreeuwlelijkerds.
Als ik nog in Nederland zou wonen en in hetzelfde financiële pakket zou zitten, zou ik een fanatieke meid worden. Kledingbeurzen starten, alle tips uitproberen en op internet met alles meedoen. Ook mijn zielige boeken zouden uit hun vergetelheid getrokken worden, ik heb er zat.

Geen Tweedehands markt
Bewust leven? Dat kan voor ons hier niet anders. We wonen in een hele arme omgeving tussen kleinschalige boerenbedrijfjes die het nog moeten hebben van 25 koeien waarvoor ze de jaarlijkse inentingen nauwelijks kunnen betalen dankzij de schaalvergroting. Tweedehands markt? Nee, die zijn hier niet, want de sokken worden nog gestopt en stukken worden genaaid op ellebogen en knieën. De tractor wordt zo ver opgereden dat ook de onderdelen niks meer kunnen en de oude Citroën gaat dienst doen als kippenhok. ‘s Winters brengt men de tijd door rond de kachel om zo de rest van het huis niet te hoeven stoken en men teert op de ingemaakte, gewekte en gedroogde groenten en vruchten uit eigen moestuin. Veel geklaag horen we niet en nu iedereen weet dat die vreemdelingen, die Hollanders daar in het bos, het niet veel beter hebben, worden we stiekem gematst. Bij de kleine doe-het-zelf is het timmerhout opeens onmogelijk goedkoop. Een zak met kleding staat voor het hek, waar die vandaan kwam? Ik krijg hier en daar witte klusjes terwijl er eigenlijk geen werk is. Het minimumloon is in Frankrijk niet om over naar Nederland te schrijven, maar het levert sociale contacten op, integreert makkelijker en de groenteman op de markt wil het bonnetje niet meer geven als ik al weer minder dan tien euro kwijt ben voor een week groente en fruit. Bij Rene, de man die alleen uitjes en knoflook verkoopt, mag ik nooit betalen en de koffie in de bistro schijnt al twee jaar door de kastelein zelf betaald te worden.
Bewust leven, bewust worden. Het lijkt voor mij te vallen en te staan met tijd. Als men de tijd neemt voor het leven, ga je bewuster zijn en leven. Hier heeft men de tijd en lijkt die er even niet te zijn, dan wordt er tijd gemaakt. Niet voor dingen, maar voor elkaar.

Genoeg
Ik zal het in het Nederlands geschreven tijdschrift erg gaan missen. Ook de Wereldkrant van de Wereldomroep Nederland werd geprivatiseerd en heet nu The Dutch Times. Om de overheidsbezuinigingen te overleven en expats wereldwijd van relevant nieuws te blijven voorzien, werd een kleine 60 euro per jaar gevraagd. Helaas, ook die kunnen we niet meer lezen.
Ik blijf Genoeg natuurlijk wel in de gaten houden en zal zeker eind volgend jaar een oproep plaatsen of iemand oude exemplaren op wil sturen. Als vergoeding hebben we hier een fantastisch vakantieadres op een hele mooie locatie. Om Nederlanders hier te mogen ontvangen is ons goud waard. Iedere gast heeft creatieve ideeën en wij kunnen eventjes in onze eigen taal praten.
In veel gevallen is je bewust zijn van het leven net zo waardevol als het hebben van dingen die je zogenaamd bewust maken. Het bestaan van Genoeg is een kleine troost voor het toekomstige gemis van het tijdschrift in de brievenbus.
Ik gun de redactie een goed groot feest voor het 20 jarig bestaan en meer abonnees dan de Consumentengids. Ga zo door, goed werk en van grote waarde! Veel dank.

Marc en Martine Goossens
Aveyron, Frankrijk
deonzichtbarebrug.blogspot.fr

Opmerking redactie: Inmiddels hebben Marc en Martine een jaar gratis verlenging van hun abonnement ontvangen uit het Genoeg Vriendenfonds