Veertig dagen zonder nieuws (3)

Ilse Ariëns probeert elk jaar in de vastentijd een gewoonte te doorbreken. Dit jaar kijkt ze hoe het is om je af te sluiten van het nieuws. Geeft het je rust? Raak je in isolement?

Ilse: ‘Vanmorgen ging het mis. Ik wilde de tablet gebruiken die op de eettafel lag en zag het nieuws: Teeven en Opstelten stappen op. Over het waarom pieker ik al de hele dag.’

Sinds drie weken volg ik geen nieuws meer en is mijn woonbuurt de wereld, een kleine wereld waarin niet veel bijzonders gebeurt. Er zijn nieuwe glasbakken geplaatst en er is een poes vermist. Mijn huisgenoten houden braaf hun mond. Waar we normaal aan tafel gesprekken hebben over Poetin, Obama of Mark Rutte, gaat het nu alleen nog over voetballers waarvan ik niet eens de namen kan onthouden. Zo hebben de mannen tóch iets om over te praten en blijf ik helemaal nieuwsvrij.

De eerste twee weken moest ik nog enorm wennen aan de afwezigheid van krant, radio, televisie en Nu.nl, maar in de derde week werd het steeds makkelijker. Hoe langer je niets hoort, hoe meer het idee krijgt dat er niets gebeurt en dat je dus ook niets mist. Heel af en toe sijpelde er wat kleins door. Niet omdat ik me niet aan de regels hield, maar omdat mijn man zich niet meer kon inhouden. Onder het mom van ‘dit is geen echt nieuws’ vroeg hij wat ik vond van dé jurk: was hij blauw-zwart of wit-goud? Goed te weten dat mijn mening onmisbaar is bij kwesties die er werkelijk toe doen.

Maar toen drong er vanochtend per ongeluk toch iets groots tot mij door. Toen ik iets wilde opzoeken op internet, stond er op onze tablet nog een nieuwspagina open, met in grote letters bovenaan: Teeven en Opstelten stappen op. Ik klikte het weg, maar het laat me niet meer los. Wat kan er zo erg zijn dat niet alleen de minister maar ook de staatssecretaris het veld moet ruimen? Ik wil het weten, ik móet het weten. Het is als het kamertje van Blauwbaard: als je weet dat het er is en dat je er niet in mag, is de aantrekkingskracht enorm.

Het is als het kamertje van Blauwbaard: als je weet dat het er is en dat je er niet in mag, is de aantrekkingskracht enorm.

Zo heb ik deze week weer wat geleerd, namelijk dat nieuws de drang naar nieuws voedt. Hoe meer je op de hoogte bent, hoe meer je wilt weten. En hoe meer je weet, hoe meer je hunkert naar steeds kleinere details. Verslaving heet dat.

Lees verder, week 4: minder nieuws is minder stress

Lees ook: Week 2
Lees ook: Week 1