Je winkelwagen is momenteel leeg!
Het Genoeg van.. Roland Duong
Roland Duong (1970) begon zijn televisiecarrière bij het VPRO-televisieprogramma Waskracht!. Daarna maakte hij de overstap naar Keuringsdienst van Waarde. De laatste jaren maakte hij met zijn eigen productiebedrijf Appelbaum programma’s als De slag om de klere-wereld en De prijsvechter. Hij schrijft ook wekelijks een column in het AD over consumentenzaken.
Televisiemaker en journalist Roland Duong, maker van De slag om de klerewereld en De prijsvechter, is, zoals te verwachten, een kritische consument. ‘Maar ik ben geen pionier of wereldverbeteraar.’
Tekst: Eva Prins Beeld: Michiel Cotterink
Wie, zoals Roland Duong, uitvoerig heeft onderzocht waar en hoe ons eten, onze spullen en onze kleding gemaakt worden, kan niet meer onnadenkend consumeren. Dat doet hij dus ook niet. ‘Ik denk er diep en hard over na. Maar dat betekent niet dat ik niks meer koop. Ik ben ook hebberig en net zo goed te verleiden. Mijn principe is: als ik geen gevoel heb bij een product, koop ik het niet. Het moet voor mij wel echt een aanvulling zijn. Er wordt heel veel gedachteloos en zielloos gekocht, waardoor veel spullen in de kast liggen te verstoffen. Wat ik koop, koop ik bewust. Daar geniet ik van, en meestal doe ik er lang mee. Het jasje dat ik nu aan heb, was niet goedkoop, maar heb ik al zeker tien jaar.’
‘Ik koop een product alleen als ik er een gevoel bij heb’
Waarvan heb je te veel?
‘Horloges en overhemden. Ik heb tien horloges, mechanische. Die draag ik allemaal. De kwaliteit, het mechaniek – ik kan daar erg van genieten, zeker als ik ze ergens goedkoop op de kop heb getikt. Dat vind ik wel een kick. Maar de koorts is inmiddels wel een beetje geweken. En ik heb een stuk of twintig overhemden. Dat vind ik ook wel te veel. Toch weet ik zeker dat ik weer nieuwe zal kopen, want de perfecte boordmaat heb ik nog steeds niet gevonden.’
En waarvan heb je te weinig?
Na lang nadenken: ‘Zelfvertrouwen, of vertrouwen dat het wel goed komt. Ik moet en wil nog van alles en kan me er echt zorgen over maken of dat wel gaat lukken. En zo niet, wat dan? Van die zorgen zou ik wel af willen. Ik vind het dom van mezelf en zonde van mijn tijd.’
Met je kritische programma’s en publicaties probeer je mensen ‘de goede kant op te sturen’, maar gek genoeg geloof je niet zo in de invloed van het individu. Hoe zit dat?
‘Natuurlijk is dat geen vrijbrief voor mezelf om niets te doen, maar er is zeker ook een politieke en maatschappelijke beweging nodig. Er moet een structuur zijn voor rechtvaardigheid. Neem de plastic tasjes. Sinds je daar in de winkel een paar cent voor moet betalen, neemt het gebruik drastisch af en nemen mensen massaal hun eigen tassen mee naar de winkel.’
‘Elke stap die we zetten in onze consumptiemaatschappij is bezaaid met zonde’, schreef je in een van je columns. ‘Je hoeft maar een blik om je heen te werpen en je ogen vallen op goederen die tot stand zijn gekomen met uitbuiting en milieuschade.’ Hoe ga je daarmee om?
‘Als je kiest voor kwaliteit, is de kans iets minder groot dat er mensen voor zijn uitgebuit, heb ik geleerd. Maar honderd procent goed doen kan niet. Dus dat eis ik ook niet van mezelf. Ook niet van anderen trouwens. Ik ben geen moralist. En ook geen wereldverbeteraar of pionier. Tegelijkertijd heb ik weleens schuldgevoel over wat ik eet, koop, doe of juist niet doe voor een betere, eerlijker wereld. Ik kan daar wel van wakker liggen. Maar dat vind ik niet erg, het is part of the deal. Ik worstel ermee, maar ga er niet onder gebukt. Voor het grootste deel ben ik een heel tevreden en gelukkig mens en waardeer ik mijn eigen leven heel erg.’
Wat vind je je grootste ‘zonde’?
‘Vlees. Gangbaar vlees koop ik al jaren niet meer, alleen biologisch. En ik probeer ook zo min mogelijk vlees te eten, want de vleesproductie is een grote vervuiler en ik vind het zielig voor die beesten. Maar ik hou er heel erg van. Stoppen met roken ging me makkelijker af.’
Waarvan heb of krijg je nooit genoeg?
‘Een goede backhand slaan met tennis. Dat is mijn sterke slag. Ik vind het heerlijk om die te perfectioneren. Als-ie goed gaat, geeft dat zo’n kick.’
En waarvan heb je schoon genoeg?
‘De polarisatie in de samenleving, op elk gebied; dat mensen weigeren met elkaar in gesprek te gaan. Ik vind dat heel zorgelijk. Dialoog is het enige dat je hebt tussen mensen.’