Je winkelwagen is momenteel leeg!
Veertig dagen zonder nieuws (2)
Genoeg-redacteur Ilse Ariëns probeert elk jaar in de vastentijd een gewoonte te doorbreken. Vorig jaar besloot ze veertig dagen niet te douchen, dit jaar kijkt ze hoe het is om je af te sluiten van het nieuws. Geeft het je rust? Raak je in isolement?
Ilse: ‘Ik dacht dat het makkelijk zou zijn, maar baal na twee weken al van mijn ‘veertig dagen zonder nieuws’. Ik voel me eenzaam en buitengesloten.’
Als man en zonen om acht uur ‘s avonds met koffie voor het journaal zitten, trek ik me terug op de werkkamer met een boek of niet-actueel tijdschrift. Ik hoopte te gaan genieten van de tijd die ik overhield door het nieuws niet te volgen, maar vooralsnog voelt het of ik heel veel mis. Een zoon pepert me dat nog eens extra in. ‘Dat je dít niet weet!’ roept hij als hij het nieuws checkt op zijn smartphone. Omdat de rest van het gezin weigert samen met mij op nieuwsrantsoen te gaan, is ook het ontbijt bijzonder ongezellig. Iedereen leest de krant en niemand wil gestoord worden.
Ongezellig
Nu dacht ik altijd dat ik het nieuws volgde om bij te blijven. Het nieuws als venster op de wereld. Nieuws heb je nodig om een goede burger te zijn, vind ik, om je betrokken te voelen bij anderen. Maar nu blijkt dat nieuws vooral ook te maken heeft met je eigen kleine wereldje. Zoals klanten bij de kapper over het weer praten, zo praten we bij ons thuis over het nieuws. Dat je elkaar vertelt wat er gebeurd is, maar vooral ook je mening geeft over wat je daarvan vindt, zorgt voor sociale binding, ook als je het niet met elkaar eens bent.
Stil
Behalve ongezellig is het ook stil zonder nieuws. Ik was ongemerkt erg gehecht aan wat gekakel op de achtergrond als ik met saaie huishoudelijke klusjes bezig was. De badkamer soppen is niet mijn hobby, maar de boze bellers van Stand.nl maakten veel goed. Strijken is een feestje met op de achtergrond de analyses van Ko Colijn en Benno Baksteen. Het lijkt erop dat het checken van nieuws voor mij te maken heeft met wat filosoof Damon Young in zijn boek Afgeleid ‘gevallenheid’ noemt: de vlucht voor het leven. De mens zoekt dingen buiten zichzelf die hem afleiden van de diepere, niet altijd makkelijke levensvragen. De hedendaagse beeldschermmens heeft er last van, maar ook Seneca en Spinoza worstelden ermee.
Ik vond dat ik goed bestand was tegen stilte en alleen zijn, maar de eerste twee weken van de vastentijd heb ik gemerkt hoe sterk ik gehecht ben aan de drukte rond de dorpspomp. Ik wil erbij zijn, ik wil meepraten.