Het meisje en de zeesterren

Voel jij je soms ook zo machteloos bij al het grote nieuws dat op je afkomt? De alarmerende berichten over het klimaat bijvoorbeeld, of deprimerend nieuws over oorlog, terreur en armoede. Je zou willen dat je de wereld beter kunt maken, maar wie ben jij?

Bekommer je vooral om dingen die binnen je eigen invloedsfeer liggen, zegt No Impact Man Colin Beavan. Als je het idee hebt dat je in je eentje de hele wereld moet redden, raak je bij voorbaat al ontmoedigd en is de kans groot dat je niks zult doen. Probeer daarom een radertje te repareren in plaats van de hele machine.

Colin Beavan krijgt vaak vragen over wat je als individu kunt doen aan grote wereldproblemen. Beavan werd bekend doordat hij als de No Impact Man laat zien hoe je met een doorsnee gezin in een doorsnee stadswoning klimaatneutraal kunt leven. De Amerikaan heeft veel volgers over de hele wereld, die net als hij willen helpen de planeet te redden. Maar vaak zinkt de moed ze in de schoenen, omdat ze zich een nietig radertje voelen in een grote machine. Het is herkenbaar. Hoe vaak hoor je mensen niet verzuchten dat het niets uitmaakt wat je doet.

Colin Beavan werkt op dit moment aan een nieuw boek dat vooralsnog alleen in het Engels verschijnt: How to Be Alive: A Guide to the Kind of Happiness that Helps the World. Daarin vertelt hij, om de kracht van de eenling en van kleine goede daden te illustreren, het verhaal van een man en een meisje:

Door een storm zijn duizenden zeesterren op het strand geworpen, die bij gebrek aan water dreigen te sterven. Een man die op het strand loopt ziet de omvang van de ramp en geeft de moed op: hoe kan hij immers in zijn eentje al deze zeesterren redden. Dan komt er een meisje dat naar de eerste zeester loopt die ze ziet. Ze pakt het diertje op en draagt het terug naar het water. Dan pakt ze de volgende zeester, daarna nog een, en nog een. De man zegt: ‘Meisje, er liggen hier duizenden zeesterren dood te gaan. Denk je nu werkelijk dat het wat uitmaakt wat je doet?’ Ze antwoordt: ‘Vertel dat maar aan de zeesterren die ik net in het water heb gegooid.’ Ze gaat door met haar werk en de man besluit haar te helpen. Mensen die het strand op komen, zien de twee druk bezig en helpen mee. Aan het einde van de dag hebben ze samen honderden zeesterren gered.